Aracınızla E-90 karayoluna çıktığınızda trafik ışıklarının yanında dilencileri görürsünüz.Y aşları 25-50 arasında,kucaklarında bir çocuk veya yalnız kadınlar orada dilenirler.
Dün E-90 da seyir halindeyken Ağaçlı Tesisleri yanındaki trafik ışığında beklerken bir kadın yanıma geldi;45-50 yaşlarında elinde bir reçete, ilaç alacağım param yok, çocuklarım aç hem de hastalar, Allah rızası için bir sadaka deyince,yüreğim cız etti.
Kadına; Volkan Eczanesi oğlumun,oraya git selamımı söyle ilaçlarını parasız al dedim.
Bende Aksaray Eğitim ve Araştırma Hastanesinde görevliyim.Yarın hastaneye gel beni bul.Kime sorsan gösterirler ,gelirken Hastaneye gelirken hastalarını da beraberinde getir.Sizleri tedavi ettireyim.
Anam Vefat etti, Babam bekar.Babamım evi var.Emekli maaşı var.Bizim ailede herkes çalışır.Çalışmayanda emeklidir.Çok Şükür kimseye de muhtaç değiliz.
Sen temiz birisine benziyorsun, gel seni babama alayım.Senin değil,tüm yakınlarının sağlık problemini çözeyim.
Babamın emekli maaşıyla gül gibi geçinir gidersiniz.Bende size her konuda gücüm yettiğice yardımcı olurum dedim.
Kadın bana sinirli bir şekilde,ben bu yaştan sonra koca kahrı mı çekeceğim.Hiçte çekemem.
Allah razı olsun.Recep Tayyip Erdoğan bizim tüm ihtiyaçlarımızı veriyor. Hadi başka kapıya dedi.
Kendimi aşağılanmış hissettim.
